4/9/17

Reboutallos d´Occidente [*No devalo da lúa]

















*Contos no estrapelro X
Es no reboutallo:

Tudo quen desexe entendelo, non inflúe o seu grao nin principo, tamén réndese ao temor. En conta que onde atúrase a pior das astrucias e déixase que cada un faga ao seu antoxo pra medrar e ir a favor; amodo podería afogarse baixo a unión do conxunto alleo.d:D´




Desterros opostos que xamais voltarán aos seus aborixes: 
Es na chaeira

Papiroflexia é a capacidade que tenhen os dedos dunha persoa que arrevesando aquilo que semella sinxelo o diminúen entre mil e sae a porcentaxes maiores; algo que si e só si puidese procurar descadeixando unha cuarta de papel de arroz, fumaríame un puro e fícome tan pancho. 
Isto é, cuarto e metade ou como adoitan pidir as donas na praza por Antón Martín e cunha surrisa proxenitora con sombra de ollos e cerquinho circundándoos. 

Papiroflexia de apelido que de pía levaba embebido Papel por parte de nai; o proxenitor, seica mal non lembro, Ingres ou Guarro. 
Coma queira que fose, iste fíxose non só arquitecto, tamén artífice de tudo canto *recanto soubese que daría pra refuxio de tantas aranhas coma currunchos houbese. Logo de tudo, un encoro ──polo seu contido e continente── así é parte da mente quentadora e complexa que o seu ^abtor debeu de interpretar sobro a idea dos seus donos... 
Ao cabo, pra Papiro e Flexia ──suprema curmá garrida── díxolle iste a ela, despois dun longo intre, que pírome polas noites que sospira polos días e que defiestrando ilusións embárgame a escura luz sexa onde sexa; ata baixo estrelas. 
Dito doutro xeito, hai construcións que figurando abertas encerran extraverténdose cóncavos complexos dilemas ecolóxicos por imitación a certos universos que, seguramente, todos conhecemos.d:D´ 
Abofé...


Algúns apuntes:
*Escombros de Occidente
*O por da lúa minguante
Despois da lúa, xa sen el
*Relatos clandestinos X
*Canto recanto: Aliteración
^Arcaísmo.



Destierros opuestos que jamás regresarán a sus aborígenes
En la ^escombrera

Papiroflexia es la capacidad que tienen los dedos de una persona que enrevesando aquello que parece sencillo lo desmultiplican entre mil y sale a porcentajes mayores; algo que si y sólo sí pudiera lograr desmadejando una cuarta de papel de arroz, me fumaría un puro y me quedo tan ancho. 
Esto es, cuarto y mitad o como suelen pedir las señoras en el mercado por Antón Martín y con una sonrisa progenitora con sombra de ojos y cerquillo circunvalándolos.

Papiroflexia de apellido que de pila llevaba impregado Papel por parte de madre; el progenitor, si mal no recuerdo, Ingres o Guarro. 
Como quiera que fuese, éste se hizo no sólo arquitecto, también artífice de todo cuanto ángulo supiese que daría para refugio de tantas arañas como esquinas hubiese. Después de todo, una presa así es  ──por su contenido y continente──  parte de la mente calenturienta y compleja que su autor debió de interpretar sobre la idea de sus dueños...
En fin, para Papiro y Flexia ──suprema prima esbelta── le dijo éste a ella, después de un largo rato, que me piro por las noches que suspira por los días y que defenestrando ilusiones me embarga la oscura luz sea dónde sea; incluso bajo estrellas.
Dicho de otro modo, hay construcciones que *pereciendo abiertas encierran extravertiéndose cóncavos complejos dilemas ecológicos por imitación a ciertos universos que, seguramente, todos conocemos. Bricd
No me cabe duda...


Algunos apuntes:
*Estrapelros: Metátesis de estraperlo
Clandestinos
*Pereciendo, metátesis de pareciendo,
analogía de perecer. "Parece qué perece"
pues cuando está abierta suelta agua y 
vida pierde secándose.
^Reboutallos sobrantes acumulados
formando un altiplano de escombros



Madrugada - The Riverbed